Can Yücel'den aşk hikayesi...:)

Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında Sevdalanmiş onun deli dalgalarına. Hırçın hırçın kayalara vuruşuna, Yüreğindeki duruluğa... Demiş ki suya: Gel sevdalım ol, Hayatıma anlam veren mucizem ol... Su dayanamamiş ateşin gözlerindeki sıcaklığa al demiş; Yüreğim sana armağan... Sarılmış ateşle su birbirlerine sıkıca, kopmamacasına... Zamanla su, buhar olmaya, ateş, kül olmaya baslamış. Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı... Baştan alınlarına yazılmıs olan kaderi de yüreğindeki kederi de alıp gitmiş uzak diyarlara su... Ateş kızmış, ateş yakmıs ormanları... Aramiş suyu diyarlar boyu, günler boyu, geceler boyu Bir gün gelmiş, suya varmış yolu Bakmış o duru gözlerine suyun, biraz kırgın, biraz hırçın. Ve o an anlamış; Aşkın bazen gitmek olduğunu, Ama gitmenin yitirmek olmadığını.... Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla. İşte o zamandan beridir ki: Ateş sudan, su ateşten kaçar olmuş... Ateşin yüreğini sadece su, Suyun yüreğini sadece ateş alır olmuş... CAN YÜCEL